jueves, 27 de octubre de 2016

Ignacio, Jorge, tanto monta... dos bahías y un poema, Uribe...







































Ez eman hautatzeko
Itsasoa eta Lehorraren artean.
Gustura bizi naiz itsaslabarrean,
haizeak mugitzen duen zinta beltz honetan,
gizandi errata bati eroritako ile luze honetan

Itsasoarena maite dut batez ere bihotza.
Inozoa, haur handi batena bezain,
orain temoso,orain ezinezko pisaiak
marrazten.
Lehorrarena berriz
esku handi horiek ditut gogokoen
Ez eman hautatzeko
Itsasoa eta Lehorraren artean.
Badakit hari fin bat dela nire bizilekua,
baina Itsasoarekin bakarrik galduko nintzateke,
Lehorrarekin ito.
Ez eman hautatzeko. Hemen geratuko naiz,
olatu berde eta mendi urdinaren artean...


"No puedo elegir
entre la Mar y la Tierra.
Vivo feliz en la línea que las une,
en esta cinta negra que mueve el viento.,
en este largo cabello de un gigante desorientado.

De la Mar me gusta sobre todo su corazón de niño grande.
A veces rabioso, a veces capaz de dibujar
paisajes imposibles.
De la Tierra, sus grandes manos.

No puedo elegir
entre la Mar y la Tierra.
Sé que mi lugar es un hilo fino
pero en la Mar me perdería
y en la Tierra me ahogo.

No puedo elegir. Me quedo aquí,
entre olas verdes y montañas azules..."

                Kirmen Uribe - Premio Nacional de Literatura 2009.