miércoles, 21 de marzo de 2018

Día Mundial de la Poesía... ellas... 💗💛💚💜💙

💗💛💚


Urte ugari daramatzat bizkarrean itsatsita
infernurako zigorrak pilatzen ditut tximeleten hiltzaile amateurrak bezala
eta nire arimaz alferrik kezkatzen ziren horiek nire izenean egin zituzten otoitzak apurtzen ditut
galdurik nago
erbesteratua
inorena
eta horrela
lehertzen naiz
nire akatsezko izatea haragi azpian ezkutatuz

leihoak hormatu nituen armiarmak bezala egurraren gainean pilatzen ziren zure hondakinetatik argia urruntzeko

ateak itxi nituen
eta piztien artean ihesaren eta abandonuaren premian erori nintzen
desorekatua ezkerrekoa hedatu nuen gorputza
mugak gainditu eta nire izateaz ahaztu
eta nire barruan eta kanpoan nire zoramen bihurtu nintzen


airea zigorra bezain beltz bihurtzen den eta oinek zoladurara hiltzera irten baino lehen oin-zolak berriro asfaltatzen dituzten egun horietakoa da gaur

infernua hemen egon daiteke eta gu ez gara konturatzen
edo orduek
ohituraturik
kolapsatu eta gau bihurtutako eguzki-minbiziak erditu ahal dituzte 
hala ere pentsa daiteke gure ibilera ez dela hemen amaitzen
eta errezel atzean itxaropena inoiz jarraituko ez dugun bide-erakuslea dela

dardaratzen gaituen barruan izendaezina da
bertsolerroz agortutako gauean astintzen gaitu eta alderantziz
iragana orainaldiko ore bihurtzen eta denbora bihurritzen denean
aurki dezaket
krisalida uzkurturik
orrien eta itoen artean
gure inguruko inexistentzia ezari eta bere amaierari buruz zaratarik gabeko eurian jakin dezaket
eta zertarako
dena amaitzen denean etxea izateko eta agian mehargunetan bare lo egiteko...

                                                                                        __________ Izaskun GRACIA QUINTANA
                                                                                                                                                 (Bilbao 1977)




















💗💛💚💜

Give me your hand 

Make room for me
to lead and follow
you
beyond this rage of poetry. 

Let others have
the privacy of
touching words
and love of loss
of love. 

For me
Give me your hand...

                          Maya ANGELOU - "Give me your hand" _____________
                                           (San Luis, Missouri 1928 / Winston-Salem, Carolina del Norte 2014)




 

 💗💛💚💜💙

Cuando te nombran
me roban un poquito de tu nombre;
parece mentira,
que media docena de letras digan tanto.

Mi locura sería deshacer las murallas con tu nombre,
iría pintando todas las paredes,
no quedaría un pozo
sin que yo me asomara
para decir tu nombre,
ni montaña ni pedra
donde yo no gritara
enseñándole al eco
tus seis letras distintas.

Mi locura sería,
enseñar a las aves a cantarlo, 
enseñar a los peces a beberlo,
enseñar a los hombres que no hay nada
como volverse loco y repetir su nombre.

Mi locura será olvidarme de todo,
de las 22 letras restantes, de los números,
de los libros leídos, de los versos creados.
Saludar von tu nombre.
Pedir pan con tu nombre.
-Siempre dice lo mismo -dirían a ni paso,
y yo, tan orgullosa, tan feliz, tan campante.
Y me iré al otro mundo con tu nombre en la boca,
a todas las preguntas responderé tu nombre
-los jueces y los santos no van a entender nada-
Dios me condenaría a decirlo sin parar para siempre.


_______________ Gloria FUERTES - "Cuando te nombran"
                                                                               (Madrid 1917/1998)


 

💗💛💚💜💙
                                            

No hay comentarios:

Publicar un comentario