Azken egunotan Rubiales kasu deiturikoaren izandako epaia ezagutu dugu, xehetasunak aparte, egindako sexu- erasoa merke atera zaiola diote askok. Auskalo… Baina atzean uzten duen arrasto ezabaezinak betirako erretratatzen du: etika falta duen gizona harroputsa bat. Irene Monterok hori bera aldarrikatu zuen berehala. Hala ere, pare bat bat egunen buruan jauzi egin zuen Monedero eskandaluari dagokionez Podemosen lotsarako, entseatutako esaldi zaharretara jo besterik ez du egin. Gauza bera esan daiteke Ione Belarrari buruz: emandako azalpenak barregarriak izan dira, nahita iheskor- eta oso gustu txarrekoak, bere jarrera faltsuki lasaia. Baina, hara!, zer nolako handikeria egun gutxitan Ionek berreskuratu duena, tonua eta burua altxatuz, bere buruari konplot baten biktimatzat hartuz. Ez dago politika egiteko modu doilorragorik, besteei eskatzea norberak praktikatzen ez duena.
Dena den, etxetik kanpo ezaugarri duten politika mesianikoa defendaezina bada, benetako lotsagarri- eta salagarria dena dela etxe barne Podemosek jarduteko modua. Izan ere, emakumeen aurkako sexu indarkeriaren kontrako borrokalari paregabeko hauek, holako salaketa bat alderdiko gizon goi-ordezkari baten aurka eginda ezagutu eta gero, ez zuten dagokion jazarpen-protokoloa aktibatu. Beno, oraindik okerrago: haren orriak zuri uzteko soilik ireki zuten protokoloa. Ez zen ezta ekintza konkretu bat eragin, ezta ere badaezpadako neurriak hartu biktimeen egoera babestu ahal izateko, konfidentzialasun-arrazoiak orain argudiatuz. Monedero alde batera utzi zutela diote baina, tira, emandako zerbitzuengatik errekonozimendu publikoa helaraziz eta aktiboa eta kupulatik ger-gertu luzaroz mantenduz, nahiko kontraesana, ezta?
Podemosek komunitate toxiko bihurtzen amaitu du, moreaz jantzitako Saturno moderno batek bezala bere semeak irentsiz; hauek, alabaren batzukin gauza bera eginez; eta galdutako katebegia: Irene eta Ione ahizpeek, ‘nik sinesten zaitut' ohiu bakoitzean gu gainerakoak ergeltzat hartuz. Hau zinismo petrala…
