Gaur, Gabon egunean, nire ezinbesteko hitzorduetako bat goizean Lesaka hiribildura hurbiltzea da, Nafarroako Bortzirian, negu-solstizio eta abendualdi garai honetan ere herri gisa definitzen gaituena gozatzeko une magikoa. Gaur ez dut helburu mito-, tradizio- edota historia hurbilei buruzko pontifikatzea, inola ez, iritzi bat eman besterik ez dut nahi, askatasunaz eta errespetu osoz adierazia. Urteak daramatzat pentsatzen beharrezkoa dela topagune batera iristea gure Olentzeroren eszenaratzeari dagokionez, haren identitatearen balioa nabarmentzea, gure ondare inmaterial eskergaren parte gisa, masa-ikuskizun batean diluitzen ari delako. Zera, soilik haren esanahia arretaz eta konplexurik gabe zainduz -inoiz ez immobilismotik edo arinkeriatik- gure Olentzerok luzaroan iraun ahalko du. Espero dut oraindik garaiz egotea... Agian, merezi duen harrera emateaz has gaitezke: bere jatorria errespetatu, etorrera eta presentzia berezia gure herrietan egin dezagun, mimatu dezagun haren estetika, mezua, errituak eta koplak, gure hizkuntza. Horretarako ez du axola bizkarrean eramandako irudi bat edo hezur-mamizko gizon bat den, naturaren berriztapena edo Jesusen jaiotza iragartzen duen, herriko kaleak oinez edota gurdi edo karroza gainean zeharkatzen dituen, bakar-bakarrik edo Mari Domingirekin batera iristen den, bizkarrean daraman zakua ikatzez zikinduta edo opariz beteta dagoen, edo bere pipa erretzen edo ardo trago pare bat hartzen ez baduen dagoeneko jendeaurrean. Segurazki, intimitatean egingo du, berearekiko eskubidea ere baitu. Ez erakustaldi atemporala hau, non, bizar zuri eta dotore Lord Ingelesaren itxurarekin, ahalegin gutxirekin pasa izan daitekeen, kabalgatako 4. Errege Magoa edo txapela duen Santa Klaus bat, txapela Elosegirena izan arren.
Hasieran esan dudan bezala, gaur Lesaka, Olentzeroren sorlekua eta guzti-guztiaren jatorria, bisitatuko dut. Ohorea eta pribilegioa. Eta azken desioa: betiereko ikazkinak bere magia berritu eta zabaldu dezala, beti egin duen bezalaxe.
Eguberri On!
