_____ Hitzik falta
Youssef El Mahmoudi, ekainaren 23tik Loiuko aireportuko Ezonartuen Gelan atxikita zegoen ikasle sahararra, ez da momentuz Marokora deportatuko. Azkenik, joan den larunbatean, Bilboko guardiako epaitegi batek aske utzi zuen. Nolanahi ere, bere egoera araugabekoa da oraindik: Gobernuari egindako asilo-eskaera ukatu egin zen, baita Auzitegi Nazionalari eskatutako kautela-neurri guztiak ere, orain aberrigabearen estatusaren ematearen zain dago. Giza Eskubideen aldeko Zehar-Errefuxiatuekin erakundeak, duela 25 urte baino gehiagotik Euskadin erreferente dena, mordoilo burokratiko eta judizial hori primeran ezagutzen du ze, hurrengo erasora iritsi arte iraun dezakeela jakin arren, haien azken garaipena baita. Dagoeneko arreta erakartzen ez duena da Espainiako Gobernuak espedienteak kudeatzen dituen berezitasuna babes-eskatzailea sahararra bada, hau da, oztopoak jarriz edo ezetz erantzunez.
Diodana da Pedro Sanchezek Marokori emandako amore ematea, 'Sahara marokoar' tesiarekin lerrokatuz, Gobernuko jarrera ofiziala dela; garrantzitsoa iruditzen zaidala haren ministro baten esku-hartze zuzena eta publikoa, Espainian El Mahmoudi behin-behinean sartzeko baimena exijituz arrazoi humanitarioengatik; espero dudala Ministerio Fiskalak Bilboko epailearen autoa ez errekurritzea, zuzenean Marokoko espetxe batean amaitzeko arriskuan, horixe gertatu zitzaiona Hussein Amadour izeneko beste unibertsitate-ikasle bati, 2019an deportatutakoa; eta azkenik, Grande-Marlaska Barne Ministroaz ari naizela bereziki, Auzitegi Nazionaleko magistratu izanez, 2014ko uztailak 4a datako Auto batean besteak beste, espresiki zera aipatu zuena: “Nazio Batuen ebazpenen eta Nazioarteko Zuzenbidearen arabera, Espainiak Mendebaldeko Sahararen potentzia administratzailea izaten jarraitzen du”. Saharar kausaren egia historiko- eta juridikoari nahita eta jakinaren gainean bizkarra ematen dionari haren togaren duintasuna salduz, esaidazue orain nola deitu dezakedan...
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
