2023 02 28_DEIA eta DdNNav_Sahara aske! Sahara hurra! ❤️🖤💚

_______ Sahara aske! Sahara hurra!

Otsailaren 27a urrezko letretan markatutako eguna da saharar herriaren historian: 1976ean, Espainiak bere 53. probintzia izandakoaren lurraldea atzeko atetik utzi ostean, Fronte Polisarioak -sahararren ordezkari legitimoa eta bakarra- Saharako Errepublika Arabiar Demokratikoa-RASD aldarrikatu zuen Bir Lehlu herrixkan. 47 urte igaro dira dagoeneko eta saharar herriarekiko zor historiko, juridiko eta morala du Espainiak oraindik bizkarrean. Ez naiz haren hiritarrez ari, Espainiako Erresumaz baizik. Eta gaur, zehatzago, Sánchez gobernuaz, inolako disimulurik gabe Marokoko erregimen usteleko aurrean behin eta berriro belaunikatzen dena. Hala da, ez dago aitzakiarik PSOEk Mendebaldeko Saharari dagokionez egin duen norabide politikoa justifikatzeko: azken urteotan diskurtso kontraesankorrak izan arren, inoiz ez zen nazioarteko legezkotasunetik eta NBE-ren doktrinatik alde egitea ausartu. Gaur egun, hala ere, Mendebaldeko Sahararen Marokoko subiranotasuna defendatzen du gobernu sozialistak, giza eskubideen urraketa eta askatasun publikoen gabezia ezaugarri dituen erregimenarekin aliatuz estrategikoki. Testuinguru horretan, egoki deritzot galdetzeari: Ukrainaren kasuan, Putinen Errusiak militarki inbadituta, Sánchez gobernuko jarrera gerra-ekintzak gaitzestea, erasotako herria babestea eta haren alde ekitea izan bada, beraz… zergatik ez Saharako kasuan ere? Ze, 1976 geroztik, Marokok egindako benetako genozidioa bizi izan ondoren, sahararren lurraldea ilegal- eta militarki okupaturik baitago. Eta Hassan II. zein Mohamed VI. semea Putinen ispilu odoltsu berean isladatzen badira, beraz Ukrania- eta Saharako herriak borrero berberaren biktimak dira ere. Eta sahararren kasuan, Espainia Maroko konplize izanik. Dena den, izandako Martxa Berdea deiturikotik, sekula ez dio bere burua bezain merke Marokori saldu Espainiako Gobernu batek Sánchez gobernuak baino. Eta ez dago egi hori ezkutatu dezakeen inongo maniobra politikorik.

Atzo, otsailak 27, gaur eta beti… Sahara aske! Sahara hurra!

 ❤️🖤💚

Sahara ASKE! Sahara HURRA! ❤️🖤💚

________ El 27 de febrero de 1976, un día después de que la España del dictador abandonara por la puerta de atrás el territorio de la que había sido su provincia 53, la voz de El-Uali Mustafa Sayyid, cofundador del Frente Polisario, legítimo representante del pueblo saharaui, proclamó en Bir Lehlu la República Árabe Saharaui Democrática, la RASD.

Han transcurrido 47 años, y España sigue cargando sobre sus espaldas una deuda histórica, jurídica y moral con el pueblo saharaui. Y no me refiero a sus ciudadanos, a la gente de a pie, con carnet en su cartera o sin él, no... hablo del Reino de España y de su gobierno. Del gobierno de Sánchez, digo, arrodillado una y otra uy otra vez ante el régimen alauita, podrido de dinero y mala ley siempre dispuesto al chantaje y la vendetta. Porque no hay excusa que pueda ocultar el giro protagonizado por el PSOE de Ferraz en la causa del Sahara Occidental, enrocado en un discurso falso e impostado, y ajeno a los valores de la libertad y la verdad de la historia. Y de la justicia. Porque si bien en los últimos años los socialistas venian manteniendo tesis contradictorias con su trayectoria anterior, nunca se habían atrevido a dar la espalda a la legalidad internacional y la doctrina de Naciones Unidas a este respecto. Y ahi están, defendiendo de facto la soberanía marroquí del Sahara Occidental y lo que considero más grave todavía, aliándose estratégicamente con un régimen cuya seña de identidad es un reyezuelo dado al lujo y las borracheras, la vulneración de de los derechos humanos más elementales y la ausencia de libertades públicas. Tela...

Y es en este contexto donde considero pertinente preguntar lo siguiente... En el caso de Ucrania, invadida militarmente por la Rusia de Putin, la postura del Gobierno español es de condena y reacción, ¿por qué no en el caso del Sáhara Occidental, invadido igualmente por la fuerza y ocupado desde entonces manu militari por Marruecos? Sin que aquella primera incursión de 1976 desembocó en lo que, acreditado está, fue un auténtico genocidio. Cerca de 3000 saharauis -la mayoría con DNI español- fueron bombardeados masivamente por la aviación marroquí y, en su camino al exilio argelino, ancianos, mujeres y niños, cayeron abrasados con napalm y fósforo blanco. De Hassan II a su hijo Mohamed VI, sátrapas ambos, Marruecos se mira hoy por hoy en el mismo espejo manchado de sangre del régimen de Moscú. De manera que no resulta ninguna afirmación fuera de lugar decir, alto y claro, que los pueblos ucarnio y saharaui son víctimas del mismo verdugo, la satrapía no hace distingos. Y en el caso del Sáhara con un añadido en absoluto baladí, porque España, parte imprescindible de un proceso de descolonización inconcluso, es directamente cómplice de Marruecos. Dicho lo cual, a más más, porque desde la que conocemos como Marcha Verde, nunca un gobierno español se ha vendido a Marruecos tan barato como el gobierno de Sánchez. Y no hay maniobra ni discurso político que pueda ocultar esta verdad. Tampoco silenciar, así lo pretendan, que el Frente Polisario y Marruecos llevan en guerra desde hace ya dos años, un conflicto que parece menor ante la dimensión de la guerra en Ucrania pero que en absoluto lo es. Reivindicar su dignidad, el derecho a ser y no renunciar a la libertad y futuro en paz al que tienen derecho, hace grandes, más si cabe, a los pueblos en lucha, a todos ellos...

Hoy es 27 de febrero, Día Nacional de la República Árabe Saharaui Democrática. Hoy y siempre voy de la mano de mis hermanos saharauis, siempre en mi corazón, siempre... El mismo que late y se duele también por Ucrania, sus hombres y mujeres, su dignidad, el futuro, la libertad.

SAHARA HURRA!

UKRAINIA ASKE!

❤️🖤💚

💙💛

'La vértebra', Radio Euskadi. Un año de la guerra de Ucrania. Que no sea el primero de muchos...

  

   

2023 02 21_DEIA eta DdeNNav_Ez dadila askoren lehena izan... 💔💔🖤

Ez dadila askoren lehena izan

 Datorren ostiralean urtebete egingo da errusiar armadak Ukraina inbaditu zuenetik. Errusiako arma boterea ezagututa, egindako inkursioa erraza eta labur-laburra izango zela aldarrikatu zuten askok, ibilaldi militarra eta listo. Krimea 2014an anexionatu eta Donbás eskualdeari etengabeki erasotu ondoren -nazioarteko erakundearen geldotasunaren aurrean- behin-betiko koska Putiren errebolbearen kulatari falta zitzaiona: Kieveko Gobernu legitimoaren amore ematea eta irrikatzen duen Errusia inperial berrian Ukraina osoa sartzea. Ikusten ari garena gaur aurreko mantendutako axolagabekeriatik dariola uste dut: Errusiak ez du espero zuen garaipen azkarra lortu, hala da bai, baina Ukrainak eutsi egin badio, Mendebaldeko laguntza ekonomiko- eta militarrari esker izan da, ukrainarrek erakutsitako ausardi apartekorekin soilik ezin daiteke gerra batetik bizi iraun. Hau esanda, bizi garen krisiaren kudeaketa ez eraginkorrean neurri batean edo bestean erantzukizunik ez duen, ez dela mundu-potentzia edo goi-agintari politiko bat ere dirudit. Halaere, ez dakit gerra saihestu ote zitekeen, auskalo, zeren eta Putin bezalako eskrupulurik gabeko demente baten ekintzak asmatzea oso zaila den baina ez ezinezkoa. XXI mendea, haren gatazkekin batera, ez da ezerezetik sortzen. Izan ere, duela mende bateko interesa geo-estrategiko berberek astintzen diotela dirudi, huts egindako ikasbideen arrasto gisa: Gerra Hotzaren amaiera ez da potentzia handien arteko lehiaren adiorik izan; izan zen Sobiet Batasunaren desintegrazioa ez da naturaltasunean gauzatu derigorrean baizik; NATO indartzen ari NBE ahulatzen ari den neurrian; arma nuklearrei buruz asko hitz egiten ari da, goi-mailako teknologia- eta haren indar hedakorraz, ostera, oso gutxi. Botereak ereduaz alda dezake, hala da, baina inoiz ez jainkoaz: Diru Jauna Txit Prestua.

Munduan zehar zabaldutako hainbeste gatazka odoltsu ahazturik gabe, Ukrainako gerra aipatu nahi dut gaur, egun gutxi barru urtebete beteko duena. Ez dadila askoren lehena izan.

  

2023 02 14_DEIA eta DdNNav_Gatopardoak... ❌❌❌

                                       

______ Gatopardoak

Espainiako Koalizio Gobernuko -PSOE eta Unidas Podemos- kideen arteko Sexu-Askatasunaren Berme Integralari buruzko Legearen inguruan -‘soilik bai da bai’ legea deiturikoa- azken asteotan zehar izandako ikuskizun tamalgarriaren aurrean harrituta nagola aitortzen dizuet. Lege honek finkatutako delituen birformulazioak eta orain Gobernuako zati batek bakarrik bultzatutako kontrarreformak arauaz haratago doan primerako liskar bat ekarri dute, egunez egun areagotzen dena. Lampedusa ilun bateko gatopardoak balira bezala, bakizue, dena aldatzea ezer aldatu ez dadin... Alderik alde etengabeki kulunkatzen ari, joan-etorri horretatik ezin da ezer onik espero: dituzten pisoko argudioak flakatzen ari dira azalpen ulertezinak, esaldi hutsak eta ebaieztapen faltsuak erabiliz, beren jarraitzaileei soilik zuzendutako kanpaina- eta doktrinamendu-mantra gisa behin eta berriz errepikatuak. Tira, gauza bera egiten ari dira Feijooren PPa eta ultraeskuindar ofiziala ere. Irrika orokor hau ikusita, taktika politiko eraginkorra dela dirudi baina, uzten ari den arrastoa ikusita ere, inola ez kaltegabea, faktura pasako du. Ez naiz orain erakunde-, alderdi-, gobernu- edo politikariez ari, unea iritsia hautetsontziek den-denoi erantzungo baitie, ezta politikagintzari holako jarrerak dakarren desprestigioaz ere. Sexu-indarkeria biktimen minaz eta ezintasunaz ari naiz espresiki, haien defentsan sortutako espektatibez bat-batean behea jota eta, azken batean, feminismoaren beraren kausaz.

Lege-erreforma bati ekitea, are gehiago arlo penalean, lan oso delikatua eta konplexua da, ad nominem edo esklusiboki hartutako erabakien ondorio izan ezin behar dena. Onar dezagun: pentsatze-txokoa deiturikoa asmo onekoez bete-betea dago, bertatik norbera ikasitakoa ikasitakin ateratzen bada, primeran ba. Baina kasu honetan, protagonisten jarrera eta aukeratutako bidea ezagututa, zer esan? Erakutsitako gaitasunik eza eta umiltasun falta ikusita, hobe dut ixiltzea… Egundoki harritua nago, baita oso-oso kezkatua ere.

❌❌❌