.jpg)
Ba dirudi Etxebizitzarako Eskubidearen aldeko Legea –Diputatuen Kongresuan Lege Proiektuaren testua joan den astean onartu zen, Senatutik igarotzearen zain orain– maiatzaren 28ko hauteskundeak baino lehen BOE delakoan argitaratuko dela. Haien babesle nagusiek harro azpimarratzen dutenaren arabera, demokraziaren historiako lehen Etxebizitza Legea da, hau meritua... Ez naiz orain eskumenak esleitzeaz edo inbaditzeaz, hainbesteren protagonismo edo abagune politikorako grinaz, Lege-edukiaren gainetik unea pribilegiatzera daramaten interesez edota bere dimentsio mediatikoaz ari, baizik eta ikusten den errealitateaz eta herritarrak errespetatzeaz. 1978ko Konstituzioak etxebizitza duin bat izateko eskubidea funtsezkotzat hartzea ez da harridura edo miresmena eragin lezakeen zerbait, gorora dezagun horrela onartuta zegoela jadanik nazioarteko arauetan. Harrigarri- eta miresgarritzat jo beharko litzatekeena da, alde batetik, Konstituzioa onartu eta 45 urtera, 47. artikuluak asmo-adierazpen hutsa izaten jarraitzea -ez oso asmo onekoak, hain zuzen- eta, bestetik, nahita ere izan arren, ondoz ondoko PSOE- eta PPren gobernuek ez izan izatea gai artikulu horrek aldarrikatzen duena babesteko, hau da, etxebizitza duin bat izateko eskubidea hori bermatzeko, batez ere pertsona ahulenentzat, baliabiderik egokienak erabiltzera bere burua behartuz. Aitzitik, alde bakarreko politikak bultzatu dituzte, lurzoruaren erabilera arautuz -Estatuko eskumen esklusiboa- interes orokorraren beharrei bizkarra emanez eta espekulazioari mesede eginez. Hola, herritar-eskubide bihurtu beharrean, etxebizitza kontsumorako eta inbertsiorako ondasun eta lehen mailako espekulazio-elementu bihurtu da, krisi ekonomikoaren garaian bereziki. Eta etxebizitza arloaren eskumen esklusiboak dituzten autonomía-erkidegoek arduragabekeria honetatik darion bidesaria ordainduz.
Primeran ba, Podemos eta PP konpartsa eginez, baita EH Bildu ere, Sanchezen PSOEk demokraziaren historiako lehen Etxebizitza Legea eskeintzen digu. Hau meritoa, hau komerie __
