Horixe sentitzen dut euskara bere burua aldarrikatzeko kalera ateratzen den bakoitzean: euskaldunen hizkuntza da, gure aurretik izan zirenena, gure ondorengoena. Korrikaren eskutik euskararen aldeko bizi ari garenaren lekukoaz, 2.000 kilometro baino gehiago Euskal Herriko alderik alde zeharkatuz, 11 egun eta 10 gauez gelditu gabe, adin eta izaera guztietako ehunka partetzaile laguntzaz eta babesaz, nik sentitzen dut euskara, Gabriel Celayaren bertsoetan poesia bezala, etorkizunez beteriko arma bat dela. Ezin dut ukatu oraingo honetan harrotasun ziztada erantsi bat sentitu nuela Irun, nere herria, izan baita Korrika aurtengo edizioaren abiapuntua. Eta itzelezko egun batzuk bizi ahal izateagatik, lagunekin eta kolore guztietako elkartekin batera, euskararekiko nere konpromisoa berritzen eta indartzen, aurten bereziki Iparraldeko Azterketak Euskaraz kolektiboa lagunduz. Tinkotasuna- eta ahalduntzearen adibide bikaina eta, aldi berean, euskararen aldeko borroka ororen errealitate komun baten adierazgarria ere: oraindik konpondu gabeko oztopoen iraunkortasuna, guztion ahalegina eskatzen dutena, jakina, baina bereziki erakundeen inplikazio zuzen eta irmoa.
Harro Herri… Korrika! Harro Herri… Euskara!
