Camarón de la Isla, hace 33 años ya. Y Enrique Montiel... 📓📓📓

No entiendo nada sobre el tema aunque debo confesaros que el flamenco es algo que siempre me ha inquietado, dicho en el sentido más íntimo del término, como si algo susurrara en mi oído... me revuelve, me hace sentir, me conmueve... Y luego el lenguaje propio que se gasta, a mí que me gusta más un revoloteo de hojas de enciclopedias imposibles que el de los volantes de una falde flamenca, no son tan diferentes tampoco... mecer el tercio, brillar el duende, siguiriyas, soleá, por bulerías, pelear el cante, hondo quejío, universo jondo, acompañar al toque y ni sé cuantos giros y requiebros más... cómo me gustan sus formas y sus metáforas, ese jugar con la emoción y las palabras... De manera que cómo no querer entender, sentirlo es sólo una quimera, eso que dicen 'el misterio'... En fin, sólo sé que, en ocasiones, escuchar tocar o cantar a según quién me emociona profundamente.Todo esto viene a cuento de que hoy es 2 de julio, o sea, ya es 2 de julio, el tiempo vuela...y de algo que ahora leo, un escrito sin mayor historia y que ya tiene unos cuentos años. Hagamos cuentas de la fecha y de mis recuerdos en papel...

Haciendo cuentas, pues, hoy se cumplen 33 años de la muerte de quien, dicen, ha sido uno de los más grandes cantaores de la historia del flamenco, José Monje Cruz, Camarón de la Isla. Y cuando una tiene la suerte de conocer a quien, dicen también, ha escrito la mejor biografía del cantaor -ni sé ya la de ediciones que lleva- cada cosa encuentra su sitio.

Será que un buen libro es el puente perfecto para transitar del arte a las emociones, será que hay mucho arte en la voz y en la forma de hacer de Camarón o será que las emociones no se discuten. Pero, sobre todo, antes que nada, hay que saber contar lo que no tiene discusión.

Hoy va por ti, Enrique, porque sí, porque te admiro y porque te quiero. Por todo, por tanto, por tantos... Que el arte, como emocionarse, como el amor, no sabe de geografía, fechas, credo ni banderas.

'Camarón. Vida y muerte del cante.'

 -Enrique Montiel-

  

2025 06 30, Irunen... egunargitzen...⚫⭕🔴

Demos la razón, pues, a quienes les revienta que seamos así como somos, pocos y cobardes al parecer y, además, unos tristes de collons...

Despuntaba el día, un 30 de junio que, finalmente, devendría magnífico de principio a fin, pura vida, palpitante... y sigue latiendo... que ni aun queriendo, o sin querer, podrá nadie sojuzgar, ensombrecer o ningunear el San Marcial 2025 que hemos vivido...

Milesker, Marcos Asin Otermin, grabatutako bideoa konpartitzeagatik, hau oparia...

Baita ere denok parte izatea sentitu dugun egundoko Alardea bizi izana posible egin duzuen guztioi, handi-handiak zarete...

Irun

⚫⭕🔴

02025 07 01_DEIA, NdG eta DdNN_Atertuko al du? ✖️✖️✖️

________ Atertuko al du?

José Antonio López Ruiz, Kubati, ETAko kide izandakoa, 13 hilketaren egilea, eta Auzitegi Nazionaleko aulkiaren bere lagunek espetxeratzea saihestu dute Fiskaltzarekin eta akusazioekin akordio batera iritsi ondoren: antolatutako "Ongi Etorriak" mespretxatzen dituzten biktimei dakarkien umiliazioa eta mina aitortu egin dute eta, berariaz, delitua egin izana, beteko ez duten 2 urteko kartzela-zigorra onartuz, hau eskuzabaltasuna… Honako hau aldarrikatu dute SORTUren nagusiek: Kubati & Cia, sakrifizioaren adibide, ‘gatazkaren ondorioak konpontzeko prozesua blindatzearen alde' baino ez dute egin. Tira, Bakearen Nobel sarirako etorkizuneko hautagai ofizialak. Ironiak aparte, trilero joko hau urrundik dator. Bere garaian, Batasuna zaharra ilegalizaturik izana, SORTU atera zen inanitatearen ur horietatik, erregistro ofizialean alderdi politiko berriaren izena emateko, sigla mailegatuak edo marka zuriko zerrenda akabo. Politikaren jokoan erabat sartu izana bermatuz, bai ala bai Alderdien Legeari, espainiarra peto-petoa, makurtzea beste aukerarik ez zegoen. Beraz, indarkeria orori eta indarkeria egiten zutenei bai ala bai uko egin behar zieten. Horrela geratu zen, manu militari izan arren, alderdi berriaren Estatutuetan: (sic) "SORTUk espresuki arbuiatzen du ETAren indarkeria, baita indarkeriarekin bat datorren edozein jokabide ere". Eta abar. Hau da, berrogei urte baino gehiago behar izan zituzten ETAren aurkako ahotsa altxatzeko erabakia hartzeko, onartu eta aitortu ere egiten ez zuten legezkotasun baten apo guzti-guztiak irensten. Ez dago amore emate umiliagarri baterako definizio hoberik. Bere parrokiak du pairamena!, errekorra bai. SORTU-ren bozeramaile ospetsuen katadurarekin batera, baita peonena ere.

Duela egun batzuk soilik, Hernaniko udaletxearen aurrean, gazte talde handi bat "Gora ETA militarra" oihukatuz egon zen. Irakurri dudanez, batzuentzat, betikoentzat hain zuzen, adierazpen herrikoia, baita kulturala ere, jada besterik ez da.

Euria ari du bustita. Atertuko al du?

 ✖️✖️✖️

2025 06 24_DEIA, DdNN eta NdG_San Joan gaua 🔥🔥🔥

_______________ San Joan gaua

Antzina-antzinatik gizakiak, kultura guztiek, natura eta bizitzaren zikloa ospatzeko erritualak asmatu dituzte. Testuinguru horretan, solstizioak, funtsean, espiritualtasuna, naturarekin bat egitea eta igarotzea dira. Horiek horrela, gure San Joan ospakizunen jatorria antigoaleko erritu paganoetan dago, kasu honetan, udako solstizioari lotuta. Erritualak non sua elementu nagusia den, inspiratzailea eta garbitzailea, zentzurik telurikoenean. Baina zergatik gaur ekainaren 24ko gauean? Ba, Elizak uda-solstizioko jaia Bibliaren arabera San Joanek jaiotako egunera eraman zuelako. Bibliak dio ere, Joanen aita Zakariasek su handi bat pizteko agindu zuela semearen jaiotza iragartzeko, hona hemen berriro suakin lotura. Kontu zaharrak, bai... Baina egungoek, mende asko geroago, milaka su piztu zuten berriro bart gauean, duela ordu gutxi soilik, gure geografiako herri eta hiri guzti-guztietan, San Joan gau liluragarri eta ahalguztidunean. Non konponezinik ez du existitzen, den-dena da posible eta berritzen da, edo konkistatzen, izan ziren eta diren hizkuntzetako edozeinetan formula magikoak errezitatzen ditugun bitartean, soinubakarrean arao perfektu bat zabaltzeko: Txarrak eraman eta onak ekarri!

Nahi aitortezinak izan ala ez, jende zintzoak garenok gero eta izen-abizenekin motibo eta tipo gehiago dugu San Joanen sutara zuzenki jaurtitzeko: ustelak, lapurrak, matxistak eta misoginoak, koldarrak, gezurti konpultsiboak, handinahiak eta ergela zerrenda luze bat. Zinez uste dut zintzotasunez, apaltasunez eta zerbitzurako bokazioz politikagintza duintzen dutenak balioan jartzeko modurik onena lotsagabe horiek guztiak sutzarrera botatzea dela, errukirik eta inongo erreparorik gabe. Etorkizuna doakigu komunitate politiko gisa, gizarte gisa.

Ai, herri-jakinduria, ausarta, lotsagabe... bedeinkatua zu...

San Joan gau dala,

bihar dala bijaramonez,

gure soloan lapurrik ez,

gaiztoak ere ez.

Badagoz bere erre beitez!

San Joan, San Joan!

Artoak eta gariak gorde,

lapur et gaizto guztiak erre!

2025 06 17_DEIA, DdNN eta NdG_Bitik, bi ustel. Errekorra. 💣 💣 💣

 

 

_________ Bitik, bi ustel. Errekorra.

Eskandaloa lehertu zen, paperak eta audioak zabaldu ziren, Santos Cerdán dianan. Nire lehen erreakzioa, ‘ezin dut sinetsi 'moduko bat, inozoa izan zen, hain kutre ikusten zen dena, baina gutxi iraun zidan, hau espektakulua… Ez dakit PSOE inplosio arriskuan ote dagoen, baina agerikoa dirudit UCOren txostenaren 500 orriek Pedro Sánchezek eta bere leialek hainbeste harrotzen zuten erresistentzia-eskuliburua lehertu dutela. Eta oraindik harrigarriagoa norbaitek, urakanaren erdi-erdian kokatua eta alderdi eta Gobernu baten buruzagitzan egoten, kontuan har dezakeela horrelako simaurtegi batetik osorik eta orbangabea ateratzeko aukera. PSOEren kalteak kontrolatzeko eragiketa berehalakoa ez bada, ez da posible izango. Panorama iluna, zalantzarik gabe. Baina iluntasun horretan, Feijóok & Ciak ezin dute beren burua irtenbidetzat aurkeztu, Genovako hormetan ustelkeria berak jota kirasturik dauden gorpu propioak gorderik eusten, usainik ez dutela itxuratuz. Hala ere, benetan jasanezina dena ez da kiratsa, baizik eta ez duten ohoragarritasun politiko bat eurentzat erreklamatzea. Eta erakusten duten harrokeria. Azpimarratu dezagun, errudunak edo errugabeak zehazten dituen bakarrak, Zuzenbide estatu batean Penal Kodea eskutan, egia judiziala dela. UCO-ren ondorioak, eraisgarriak izan arren, txosten bat besterik ez da, inoiz ez epai bat. Baina politikagintzan bete beharrak desberdinak daude, hartu beharreko erabakiak ez daude prozedura-arauen edo kautela prozesalen mende, erantzukizun hutsaren kontu bat dira

Dagoeneko kontua ez da Cerdán, Ábalos eta Koldo errudunak izatea ala ez, ikertu ditzatela eta, hala badagokio, epaituak izatea. Benetako kontua da, bere lehen erreakzioa ezagututa, Pedro Sánchezek guztiz egiantzekotzat jotzen duela UCOren papereen kontakizuna. Eta primeran daki bera dela lehen eta azken arduraduna bete zuten konfidantza goreneko kargurako izendatzeaz: Ferrazeko orkestra politikoko zuzendaritza ahalguztiduna. Bitik, bi ustel, errekorra.

Bakoitzak bere bastia eroan behar...

💣 💣 💣