_____ Martxoak 11a.
2004ko martxoak 11a, oroitzapenerako data bat, zalantzarik ez. Eta denboraren joanak bizi izandako izugarrikeriaren eragina arintzen duela egia bada ere, ez du biktimen edo haien hurbilekoen mina arintzen. Madrilgo eraso jihadista ikaragarri hark, Europan ordura arte ezezaguna zen tamainakoa, kontinente zaharrako zimenduak astindu zituen. Hunkituta eta txundituta, gertaerek eta hortik atera zitezkeen ondorioek gainezka eginda, Europak gogoan hartu zuen: terrorismoari aurre egiteak muga nazionalak gainditzen zituen. Segidan, Europako politika bateratua -hainbestetan noraezean- aktibatu zen eta biktimekiko elkartasun keinu batzuk ere iritsi ziren. Hortik dator martxoak 11a Europako Terrorismoaren Biktimen Eguna izendatzea. Egutegiak, beraz, duela 21 urteko Atochako sarraskira itzultzen gaitu. Hala ere, friboloa iruditu arren, oroimenean argien gordetzen dudana garaiko Espainiako Gobernuko lehen ezpatarien sargoria eta lotsagabekeria dela, Jose Mª Aznar duela buru, atentatua gertatu eta hurrengo egunetan. Dena den, nire deskarguan esango dut oso zaila dela alde batera egitea orduz geroztik beren kudeaketaren gardentasuna defendatzen jarraitu baitute, denok jakinda iluna, desonesta eta interesatua izan zela. Hemeroteka gupidagabea, gertatutakoaren egia defendatzeagatik kaltetutako Segurtasun Kidegoetako profesional batzuek eta egia judizialak berak, hala egiaztatzen dute: Aznarrek zuzenean bultzatutako presioak arreta mediatikoa ETArengana desbideratzeko, eta ez jihadismora, sarraskiaren erantzule gisa, jakinda, bestela, PP-k hauteskundeak galtzen zituela. Eta hola izan zen... Iaz, 20 urte geroago, Feijóok berak onartu zuen Jose Mª Aznarrek ez zuela 11M delakoa "ondo" kudeatu segidan zuritzeko "suposatzen dut zuzen jokatzen aritzea uste zuela berak" (sic) esanez. Ba hau esateko, hobe deus esan ez izana.
Gaur, 21garren urteurrenean, ez dakit zer espero behar dugun baten- edo bestearengandik, ziur aski ezer berri. Ze FAES-en simaurtegia, bere glamour guziarekin, kiratsa baitario.
