Hoxe, 17 de Maio, Dia das Letras Galegas 2020. E Ricardo Carvalho Calero.

                 
"_______ Cabeleira de chúvia, ollos de néboa.
Maria Siléncio, esfarrapada, à espreita.
Sempre agardando, pola noite, as barcas.
A tua angúria fala con olladas.
Maria Nocturna: no peirán ¿qué esperas?
¿polo dia non vives?
¿Naces cada solpor? ¿Cais de primeira estrela?
Maria Siléncio, sempre dura e muda...
¿Cál é a barca que agardas?
Das fontes dos teus ollos
fluen rios de sono.
Pero ti sempre dura e desvelada,
batida polo vento, no peirán...

Maria Siléncio, eu roubaria
no ceu
a estrela de mel,
na água
a estrela de prata,
pra che mercar a fala.
Se queres ulir flores,
darei-che a flor da lua.
Maria do Mar, ¿qué barca agardas?
¿Queres o sol, carne de lua fria?
O sol é un porco-espiño disfrazado.
No mar agora, ourizo de mar, dorme.
Pescado pola cana do abrente,
darei-cho eu, raiolante e mollado.
¡Maria Siléncio, Voz Dormida: fala!
¿A qué afogado esperas,
Maria da Sombriza Espranza?
Maria Siléncio, ¿agardas a tua voz?
¿As ondas do mar levado roubaron-cha?
De chúvia e vento vestida,
Maria Siléncio, calada..."

-'Maria Silencio', Ricardo Carvhalo Calero-