Honako gai bati heltzea, hain gertutik ukitzen
gaituenean, zeregin zaila da beti. Era guztietako sentimenduak nahasten dira,
azken finean gizakiak gara eta sentitzen duguna propioa eta besterenezina zaigu.
Baina ziurtasun objektiboak eta ukaezinak ere badaude, noski. Hainbesteraino
non, uneren batean, denok ikus baitezakegu geure burua islatuta beraietan,
bizitzea ere hauxe baita: gainditu beharreko oztopoen eraginpean egotea,
zorigaitza edota halabeharra bera ere bai, geldiaraztea, arnasa hartzea eta
aurrera jarraitzea. Nioena ba… Joan den astean, Martin menditikan buelta bat
ematera atera zen, ohi bezala. Bera bezalako tipo zuhur eta metodikoa,
kirolaria eta toki ezagutzen zuena, hiru egunez desagertuta egon zen. Hiru egun
izugarri gogor familia- eta lagunerentzat baina, aldi berean,
bilaketa-operatiboa abian jarri zen lehen minututik, elkartasun eta
eskuzabaltasun handiko alardea izan da ere, erabatekoa. Alde batetik,
Ertzaintzak mobilizatutako era guztietako baliabideak -Larrialdietarako eta Herritarren
Babeserako Zerbitzuak, Zaintza eta Erreskate Unitatea, Txakurren Unitateko eta Droneen
Unitateko kideak eta, in situ, ez dakit nik zenbat ertzain-, Babes Zibila,
Gurutze Gorria -Itsasoko Saila ere-, DYA, Euskadiko Salbamendu Txakurren
Taldea, Suhiltzaileak eta abar. Eta bestetik, Jaizkibelen dagoeneko martxan
zeuden bilaketa operatiboekin bat egin zuten ezin konta ahala boluntarioak. Hau
da, senideak, koadrilakoak, gertukoak, lagunen lagunak… baita ere, gu arteko inor
ezagutu gabe, larrialdi zerbitzuek zabaldu zuten deiari erantzunez bertara
hurbildu ziren guztiak. Martin tipo xarmangarria, jatorra eta bihotz erraldoi
batekoa zen. Jaizkibelen, azken egunotan, eskuzabaltasun eta xamurtasun handiz,
deus jaso espero gabe, lagundu, babestu eta zaindu gaituzten profesional eta
boluntario guztiei esker, gogor taupadaka sentitu dugun bihotz bera, hain
zuzen...
Lerro xume eta hunkitu hauen bidez eskeinitakoak izan ezik, hitzarik ez. Tira, hitz bat besterik ez akaso: Milesker.
No hay comentarios:
Publicar un comentario