2024 05 28_DEIA, NdG eta DdNN_Hauteskundeak 🔴⭕🟢 🔵⭐⭐

 

_____ Hauteskundeak

Duela bi hilabete eskas Eusko Legebiltzarrerako Hauteskundeak egon ziren. Hasi berria den XIII. Legealdi honetan, Legebiltzarreko Mahaia hautatu eta osatuta, gure ordezkarien hurrengo tarea Eusko Jaurlaritzako Lehendakaria hautatzea da. Eta tira, Gasteizko ganberak egiten duen lana gure gizartearen gehiengoak bai ezagutzen eta aitortzen duen. Hamabost egun barru, Europako Hauteskundeak izango dira. Kasu honetan, gutako edozeini galdetuko balitzaio europar parlamentuan gure ordezkariek egiten duten lanari buruz, segurtasun osoz erantzutea zaila izango litzatekeela esango nuke nik. Izan ere, eusko hauteskundeak modu naturalean 'geuretzat' hartzen ditugun bezala, Europakoak, ordea, oso urrun ikusten dira, garrantzi faltakin. Zalantzarik gabe, pedagogia politikoa falta izan da, oraindik ere falta da. Baina ez diezaiogun geure buruari engainatu: gehiengoari kosta egiten zaio, gure gaien kudeaketaren ikuspegitik, Europako erakundeak lehen mailako eragile politikotzat eta haren instantzia ezberdinak erabakigarritzat hartzea. Orduan, hainbeste ahalegin merezi al du? Jakina. Izan ere, Euskadi, Nafarroa eta Iparraldea lehen mailako subjektu politikoak dira, euskaldunok nortasun eta ahots propioa ditugulako, inork ezin duelako gure ordez hitz egiteko eskubidea bere egitea, eta gure nortasuna, gure ahotsa, besteen diskurtsoetan urtu ez dadin eta, are gutxiago, haiekin nahas dadin borrokatzeko betebeharra dugulako. Bada, kontzientzia europazalerik oraindik ez zegoenean, bazeuden norbaitek lehendik argi zeukana: EAJ-k 1933ean ospatutako Aberri Egunaren leloa, esanguratsua baino gehiagoa zen: Euskadi-Europa. Garaian, zelako fede eta asmo adierazpena… Horra hor ibilbidea eta emaitzak, datuek egiaztatzen dute EAJ-k baduela eredu bat: entzutea, hitz egitea, proposazea, ebatzea, konprometitzea, emandako hitza mantentzea, erabakitzea… konplexurik gabe, kikildu egin gabe. Euskadin zein Europan.

Europako Hauteskundeak ditugu, kanpainan gaude, aipatzeko askoz gehiago dago. Jarraituko dugu...

Ohiane Agirregotia

🔴⭕🟢  🔵⭐⭐   

ALARDEALDIA 2024_ 25º Urteurrena ⚫⭕❤️

Alardealdia es la iniciativa que idearon un grupo de locos maravillosos ante la encrucijada a la que habían abocado al Alarde -o con mujeres soldado o nada, lease no hay ayudas, ni apoyo ni dirus, por resumir- comprometidos hasta el tuétano como estaban con su defensa primero y su organización, después, para ayudar a recaudar los fondos necesarios. Hacerlo posible en aquel ya lejano 1999 era algo inaudito, una tarea hercúlea y muy costosa, mucho.... Y así ha sido, año a año desde entonces, con el impasse de los dos aquellos en los que un virus enloquecido nos puso a todos la vida del revés.

En todos estos años, el domingo de mayo en el que, sí o sí, celebramos Alardealdia, se ha convertido en una fecha marcada en rojo sannmarcial en nuestro calendario. Lo que nació por pura y dura necesidad -nuestro Alarde carece de otra financiación que no sea la suya propia- se ha convertido, con el paso del tiempo, en una de las jornadas festivas en Irun más multitudinaria, más participativa y, al mismo tiempo, más exigente. Desde aquí mi público reconocimiento a los colectivos y asociaciones que echan el resto cada año, desinteresadamente, para que otros podamos resolver la parte fácil de la ecuación: disfrutar. Y porque han hecho posible que, todos y cada uno de nosotros, conservemos en nuestra memoria momentos, detalles, gestos indelebles... Uno de los más míos, data de 2002...

Alardealdía comenzó con el acostumbrado corte de cinta en la calle Santa Elena... este año, la ama tuvo el honor de cortarla y caminar, junto a Mandos del Alarde, los primeros metros del recorrido... allí estuvimos quienes la queremos, entre el gentío, aunque no se nos vea, el protagonismo era sólo suyo... aunque identifico ahora, momento de tijera en mano, a Idoia y Beñardo, dos tesoros para mí... y a Romantxo, tan txiki todavía pero cerca, atento, pendiente siempre de su amona... así pasen los años, el sentimiento de pertenencia permanece...

1999, 2002, 2024...

Dice el tango que 20 años son nada, imagino que 25 tampoco, pasan en un parpadeo, la vida... Hay días, instantes, recuerdos, en lo que se hace tan pero tan cierto aquello de 'porque fueron, somos' que no puedo menos que sentirme orgullosa de quienes nos dejaron, a cada cual, en cada casa, este legado de amor, identidad y memoria que es nuestro Alarde. Una historia humilde, así lo son las más grandes, y sobre todo, nuestra. Me confieso deudora y agradecida por tanto, por tanto... por siempre...

Gaurkoa primerako eguna izan da, Alardealdia zoragarria, zoragarria...

Irun da, gu geu Irun gara.

San Marcial, besterik ez...

 

2024 05 21_DEIA, DdNN eta NdG_Jarrai ezazue, jarrai diruaren arrastoa!

 _____ Jarrai ezazue, jarrai diruaren arrastoa!

"Jesukristoren arabera ebangelioa" haren eleberriari egindako kritiken aurrean, horrela erantzun ohi zuen José Saramagok: nire arazoa ez da Jainkoarekin, fedearen administratzaileekin baizik. Ziur aski, horrekin Eliza Katolikoak mendeetan zehar protagonizatutako historia ilun, dogmatiko eta inkisitoriala aipatuko luke, fedegabeko- edota bekataritzat jotzen direnen aurka kuartelik gabeko jazarpena ezaugarri dituena. Dena den, Saramagoren hitzak edozein garaitara egokitzen direla esango nuke nik. Ze fedearen aritzeak erantzuten baitie, bai ala bai, garai berri bakoitza egituratzen duten mugimendu politiko-sozialei eta, beraz, baita erlijio-botere buru direnen agindu aldakorrei ere. Edo beste edozein iluminaturi, erakundeen suhartasunaz nahiz fede oneko fededunen zaurgarritasunaz baliatzen dena norberaren probetxurako, betiere helburu berarekin: botere, fama eta mugarik gabeko ondasunak lortzea. Zalantzarik gabe, horixe da, hain zuzen ere, azken aste honetan hedabideetara salto egin duen sainetearen azpian dagoena, non ez baita ezer falta: moja klaratarrak mantalarekin, ama-abadesa agintzaile bat, heretikoak, jazartzeak, eskomikuak, zismak, lepagorarekin zerbitzariak, apezpiku faltsuak eta zenbait Aita Santu ez-legitimorik. Benetan bitxia den arren, mugimendu ultrakatoliko eta tradizionalista honek era guztietako sare sozialak erabiltzen dituela jarraitzaile eta kide berriak erakartzeko zein dirua biltzeko, eta edozein plataformatan euren jokabidea azaltzeko bideoak grabatzen dituztela, dozenaka elkarrizketak emanez eta herenegun arte debozioz zerbitzatzen zuten guztiaz arnegatuz.

Egiatan, hau ez dago sinistu dezakeenik. Zerikusi gutxi du fede krisian dauden moja gutxi batzuekin edo haien txokolatezko trufengatik ordaindu beharreko prezioarekin. Eta asko, aitzitik, auskalo noren probetxurako higiezinen trikimailuekin. Izan ere, apezpiku heretiko, iringarri eta hantustetsu baten atzean zeozer gehiago dago, ziur.

Dakitenek diete bezala: jarrai ezazue, jarrai diruaren arrastoa!

2024 05 14_DEIA, NdG eta DdNN_Neurri bikoitza

 

______ Neurri bikoitza

Ukrainako gerraz gain, Pedro Sanchez-en mandatua markatu duten gai nagusiak, nazioarteko politika mailan, bi dira. Alde batetik, Marokorekiko harremanak eta Mendebaldeko Saharako gatazka eta bestetik, oraintsuago, Israelek eta Palestinaren arteko liskarra eta Ekialde Ertainekoa gatazka. Errealitate soziopolitiko desberdinak badira ere, premisa bera bat partekatzen dute: sahararrak zein palestinarrak beren lurraldea militarki eta legez kanpo okupatzen duen estatu baten indarkeriaren menpe daude, NBEren ebazpen pilak aitorturik. Mendebaldeko Saharako gatazkari dagokionez, gertaera bereizgarri eta aipagarri bat gehitu beharko litzaioke: munduan deskolonizatzeko dauden azken 17 lurraldeetako bat Sahara da eta Espainia haren potentzia administrazailea de iure da oraindik. Testuinguru honetan, gatazka bata edo bestearekiko Sanchez-ek erabiltzen duen neurri bikoitza bistan dago: kasu batean, munduan zehar etengabe paseatzen ari da, Palestinako estatua aitortzeko Europako mugimenduaren buru izateko inork eman ez dion protagonismoa beretzat hartuz; eta bestean, satrapa marokoarraren ustelkeriaren aurrean ixildurik, haren xantaia eta egintza burutuen politika alde biko harremanetan onartzen.

Ba, nola ez gaitzetsi herri palestinarra historioatik ezabatzeko Israelgo Estatuak hedatzen duen indarkeria, estrategia horretan murgilduta baitago duela 40 urte baino gehiagotik? Nola ez azpimarratu, 40 urte horietan bertan, saharar herriaren aurkako Marokoko Erresumak mantendu duen estrategia israeldarren berdin-berdina izan dela eta jarraitzen izaten dela, Espainiako goi-mailako erakundeen konplizitatearekin? Nork susma zezakeen Espainiak lehenago aitortuko zuela Estatu Palestinarra Saharako Errepublika Arabiar Demokratikoa baino? Egia esan, espainiarrek sahararrekin duten zor historikoa endosatu egin da, inolako azalpenik eman gabe, haien etsai- eta zapaltzaileari, Espainiak saldu egin ditu.

Tira, beste arimagabeko gobernu batzuk egon ziren, zalantzarik gabe, baina Sanchezena bezalakorik ez.