___________ Protokoloak
Duela egun batzuk, zita-karpeta bat errepasatzen ari nintzen. Gordeta neukan eta gogoratzen ez nuen Woddy Allenen 'Hannah eta bere ahizpak' filmaren esaldi batekin topo egin nuen: "-Nola egon daiteke hainbeste gaiztakeria munduan? -Gizadia ezagutuz, harritu egiten nau gehiago ez egoteak." Hitz horiek -esan nion neure buruari- gaurkotasun-edozein kronikak baino hobeto laburbiltzen zuten egokitu zaigun garai eroturik hau: gerrak, genozidak, denbora errealean ezagutzen ditugun izugarrikeriak, munduan zehar zabaltzen direnak… Nere buruari diot orain gaiztakeriaren ordez ergelkeria, nartzisismoa edo nagikeria erabiltzen badugu, esaldiaren sentzua bizitzaren edozein ordenatarako komodin gisa balio duela. Beraz, gizatasunak, ekintza eskuzaba- eta zintzoenetarako gai dela frogatu ere, gero eta okasio gehiagotan aukera txarrenaren alde egiten du, alde ilunerantz arrastatuz. Horretaz pentsatu hasi nintzen abuztuaren amaitzean, gure geografian zehar ibili diren uda-jai guzien berdindu dituen alertaren ondorioz: eraso matxistei aurrea hartzearen beharra eta, jakina, aurre egitea. oraindik desagerrarazi ez den konstante bat. Bada, joan den Aste Nagusian, Bilboko Konpartsen ordezkaritza txiki bat jendaurrean agertu zen, sexu-indarkeria kasu baten aurrean biktimak babesa- eta laguntzaren bila bere txosnetako edozeinetara zuzenean joatera animatzeko, Udaltzaingo- edota Ertzaintzarengana ez joateari gomendioa eginez, tira, indar errepresoreak, herriaren etsaiak eta abar. Eskandalagarria bai, eta oso tristea. Ez diot soilik uniforme hori janzten duten gizon eta emakumeen profesionaltasuna mespretxatzeagatik -jendaila horrengandik erasoak eta gorroto mezuak jasotzen ohituta- baizik eta falta duten autoritate moral bat harrotzeagatik eta biktimak babesgabetzeagatik, lotsagabeki gezurretan, existitzen ez den sexu-erasoen aurkako protokolo propioa aipatuz. Hau lotsa...
Ikuskizun tamalgarria, ematen zaien arreta mediatikoa gehiegizkoa, erreakziorik eza ulertezina. Eta gainerako guztia, kalifikaezina.