Gaur egungoa bezalako garai nahasi batean, non nazioarteko egonkortasuna oso kolokan dagoen –Ukrainako gerra, ebazpen azkar baten itxurarik gabe edota Israel, genozida batek gidatua, palestinarrak suntsituz eta Ekialde Ertainari su emanez- zaila egiten da beste gatazka ireki batzuek merezi duten arreta bereganatzeko modua aurkitzea. Mendebaldeko Saharakoa, hau da, saharar herriaren aitortza eta bere autodeterminaziorako eskubidea Nazioarteko Zuzenbidearen eta Nazio Batuen doktrinaren babesean, horietako bat da. Ba da, egun hauetan albiste garrantzitsu baten protagonistak izan dira, hain argigarria gainera, ezen Sanchez Gobernuak ezkutatzea eta isiltzea erabaki baitu.
Joan den ostiralean, urriaren 4an, Europako Justizia Auzitegi Gorenak behin betiko epaia eman duen, Mendebaldeko Saharako baliabide naturalak ustiatzeko Marokorekin sinatutako merkataritza-akordioen ondorioz EBn duela 8 urte irekitako auzian. Epai horrek erabat ezesten ditu garai ditu bere momentuan EBko Kontseiluak eta Batzordeak –baita zenbait estatu kidek ere, Espainiak barne– instantzia-auzitegiaren epaiaren aurka aurkeztutako kasazio-errekurtsoak. Gainera, historikotzat jo daiteke, bi zentzutan: alde batetik, EBk eta Marokok 2019an arrantzari eta nekazaritza-produktuei buruz sinatutako akordioak baliogabeak direla berariaz adieraziz, Mendebaldeko Saharako herriak inongo baimenarik eman gabe, herrien autodeterminazio-eskubidearen printzipioak urratuz egin zirelako; bestaldetik, Marokok Mendebaldeko Sahara okupatzea legez kanpokoa dela, haren subiranotasuna saharar herriari dagokiola eta Fronte Polisarioak bere ordezkari bakarra eta legezkoa izateko zilegitasuna duela aldarrikatuz. Bada, Marokok baieztatzen du ez dagoela inola ere epai horren menpe, aldebiko adostutakoa betetzea exijituz, eta Espainiako Atzerri-ministroak adierazten du Gobernuak errespetua diola Auzitegiaren erabakiari, satrapa alauiarekin duen lotura estrategikoa berretsiz eta horri eusteko borondatea.
Zinismo Marka Espaina. Beste behin.
